Παθήσεις ​​​Παγκρέατος

Το πάγκρεας είναι ένα ζωτικό όργανο που βρίσκεται στο άνω μέρος της κοιλιάς, που βρίσκεται κυρίως πίσω από άλλα όργανα της κοιλιάς. Αποτελείται από πολλά μέρη:  

Τοποθετημένη πίσω από το στομάχι, η κεφαλή του παγκρέατος περιβάλλεται από το δωδεκαδάκτυλο, ενώ η ουρά εκτείνεται προς τη σπλήνα. Λειτουργικά, το πάγκρεας δρα τόσο ως ενδοκρινής όσο και ως εξωκρινής αδένας. Παράγει βασικές ορμόνες όπως η ινσουλίνη για τη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα και εκκρίνει πεπτικά ένζυμα, συμπεριλαμβανομένης της αμυλάσης, τα οποία βοηθούν στη διαδικασία της πέψης. Αυτοί οι πεπτικοί χυμοί ρέουν στο δωδεκαδάκτυλο μέσω του παγκρεατικού πόρου, ο οποίος συγχωνεύεται με τον χοληδόχο πόρο, υπεύθυνο για τη μεταφορά της χολής από το ήπαρ. Αυτή η ανατομική σχέση μεταξύ των δύο αγωγών μπορεί να οδηγήσει σε αλληλένδετα προβλήματα υγείας, όπως ίκτερο από παγκρεατικές διαταραχές ή παγκρεατίτιδα λόγω χολόλιθων. Οι κύριες χειρουργικές καταστάσεις που αφορούν το πάγκρεας περιλαμβάνουν τον καρκίνο του παγκρέατος, τις κυστικές αλλοιώσεις του παγκρέατος, τους ενδοκρινικούς όγκους, καθώς και την οξεία και χρόνια παγκρεατίτιδα. Ενώ η χειρουργική επέμβαση δεν είναι συνήθως απαραίτητη για τις δύο τελευταίες, οι επιπλοκές που προκύπτουν από αυτές τις καταστάσεις μπορεί να απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση.

Οξεία παγκρεατίτιδα

Τι είναι ​η οξεία παγκρεατίτιδα;

Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την ξαφνική φλεγμονή του παγκρέατος. Αυτή η φλεγμονώδης διαδικασία συμβαίνει συχνά όταν τα ένζυμα που παράγονται από το πάγκρεας αρχίζουν ακούσια να βλάπτουν το ίδιο το όργανο. Η κύρια υποκείμενη αιτία της οξείας παγκρεατίτιδας είναι συχνά οι πέτρες στη χολή, οι οποίες είναι μικρές πέτρες που μπορούν να αποφράξουν τους χοληφόρους πόρους καθώς μπαίνουν στο λεπτό έντερο. Είναι σημαντικό ότι ο παγκρεατικός πόρος, υπεύθυνος για τη μεταφορά των παγκρεατικών υγρών, τερματίζει επίσης στο ίδιο σημείο όπου αυτοί οι πόροι συναντούν το λεπτό έντερο. Κατά συνέπεια, εάν ένας χολόλιθος μπλοκάρει αυτή τη διασταύρωση, μπορεί να προκαλέσει την αυτοκαταστροφική διαδικασία μέσα στο πάγκρεας. Ενώ η οξεία παγκρεατίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την κατάλληλη ιατρική φροντίδα, το κλειδί για την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών βρίσκεται στην αντιμετώπιση της πιο κοινής αιτίας της. Επομένως, όταν ενδείκνυται, η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή (αφαίρεση της χοληδόχου κύστης) για τη θεραπεία των χολόλιθων είναι απολύτως απαραίτητη. 

Οξεία παγκρεατίτιδα: Ποια συμπτώματα την προδίδουν; 

Η οξεία παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται από μια σειρά ενοχλητικών συμπτωμάτων που συνήθως περιλαμβάνουν έντονο κοιλιακό άλγος, συχνά συγκεντρωμένο στην άνω κοιλιακή χώρα. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να εμφανίσουν ναυτία και έμετο, γεγονός που καθιστά δύσκολη την ανοχή της τροφής. Όταν η κοιλιά αγγίζεται απαλά, μπορεί να είναι αρκετά τρυφερή και τα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν αυξημένο καρδιακό ρυθμό και γρήγορη αναπνοή. Επιπλέον, μπορεί να αναπτυχθεί πυρετός καθώς το σώμα ανταποκρίνεται στη φλεγμονή στο πάγκρεας. Αυτά τα συμπτώματα συλλογικά σηματοδοτούν την παρουσία οξείας παγκρεατίτιδας και απαιτούν άμεση ιατρική φροντίδα και θεραπεία. 

Πως γίνεται η διάγνωση της οξείας παγκρεατίτιδας;

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της οξείας παγκρεατίτιδας, ιδίως ο κοιλιακός πόνος και η δυσφορία, συχνά ωθούν τα άτομα να αναζητήσουν άμεση ιατρική βοήθεια. Με την επίσκεψη σε χειρουργό, ξεκινά μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση, ξεκινώντας με μια ενδελεχή ανασκόπηση του ιατρικού ιστορικού και την κλινική εξέταση. Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να εκτιμηθεί η έκταση της πάθησης, πραγματοποιούνται εξετάσεις αίματος και ούρων. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται προηγμένες τεχνικές απεικόνισης όπως αξονικές τομογραφίες και μαγνητικές τομογραφίες κοιλίας για την παροχή λεπτομερούς απεικόνισης του παγκρέατος, προσφέροντας πληροφορίες για τη σοβαρότητα της φλεγμονής και την παρουσία οποιωνδήποτε παράλληλων ανωμαλιών. Αυτά τα διαγνωστικά βήματα είναι σημαντικά για την καθοδήγηση της κατάλληλης θεραπείας και διαχείρισης της οξείας παγκρεατίτιδας. 

Επιπλοκές της οξείας παγκρεατίτιδας 

Η σοβαρή οξεία παγκρεατίτιδα ενέχει σημαντικό κίνδυνο επιπλοκών που απειλούν τη ζωή των προσβεβλημένων ατόμων. Αυτές οι επιπλοκές περιλαμβάνουν νέκρωση και μόλυνση, που συχνά εμφανίζονται ως συνέπεια της εκτεταμένης φλεγμονής και διόγκωσης του παγκρέατος, που μπορεί να διαταράξει την παροχή αίματος, οδηγώντας σε νέκρωση των ιστών και μικροβιακές λοιμώξεις. 

Μια άλλη ανησυχία είναι η ανάπτυξη παγκρεατικών ψευδοκύστεων, οι οποίες είναι κλειστές συλλογές παγκρεατικού υγρού που προκύπτουν από διαρροές στους παγκρεατικούς πόρους. Αυτοί οι κυστικοί σχηματισμοί, που χαρακτηρίζονται από χρόνια φλεγμονή, τείνουν να εκδηλώνονται με συμπτώματα όπως ευαισθησία στην κοιλιά, απώλεια βάρους και αδυναμία.

Επιπλέον, τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια οξείας παγκρεατίτιδας μπορούν να εξελιχθούν σε χρόνια παγκρεατίτιδα, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μείωση της παραγωγής παγκρεατικών ενζύμων και ορμονών, με αποκορύφωμα περαιτέρω επιπλοκές. Η διαχείριση της οξείας παγκρεατίτιδας στοχεύει στον μετριασμό αυτών των κινδύνων και στην πρόληψη της εξέλιξης της πάθησης στις πιο χρόνιες και εξουθενωτικές μορφές της. 

Ποια είναι η θεραπεία για την ​οξεία παγκρεατίτιδα; 

Η παγκρεατίτιδα, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή του παγκρέατος, συχνά απαιτεί νοσηλεία για τους ασθενείς. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων καθοδηγεί την πορεία της θεραπείας.

Οι πιο ήπιες περιπτώσεις μπορούν συχνά να βρουν ανακούφιση μέσω της άμεσης υποστηρικτικής φροντίδας. Αυτό περιλαμβάνει το να επιτρέπεται στο γαστρεντερικό σύστημα να ξεκουράζεται ενώ χορηγούνται απαραίτητα υγρά και αναλγητικά φάρμακα ενδοφλεβίως. Μόλις ο πόνος μειωθεί, η ναυτία και ο έμετος σταματήσουν και η πείνα επιστρέψει, μπορεί σταδιακά να εισαχθεί μια υγρή δίαιτα.

Ωστόσο, σε περιπτώσεις μέτριας έως σοβαρής παγκρεατίτιδας, ένα υψηλότερο επίπεδο ιατρικής φροντίδας και παρακολούθησης είναι επιτακτική. Αυτές οι καταστάσεις ενέχουν αυξημένο κίνδυνο ανεπάρκειας πολλαπλών οργάνων και διάφορες επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένων λοιμώξεων, σχηματισμού κύστεων ή ακόμα και εσωτερικής αιμορραγίας. Συγκεκριμένα, όταν η παγκρεατίτιδα αποδίδεται στην παρουσία χολόλιθων, μπορεί να δικαιολογούνται εξειδικευμένες διαδικασίες όπως η ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP) για την αφαίρεση των λίθων και την ανακούφιση της κατάστασης. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις, ασθενείς με παγκρεατίτιδα που προέρχεται από πέτρες στη χολή μπορεί να υποβληθούν σε χειρουργικές επεμβάσεις με στόχο την πρόληψη μελλοντικών υποτροπών παγκρεατίτιδας. 

Τι είναι η ​ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP);

Η ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία, κοινώς γνωστή ως ERCP, είναι μια εξειδικευμένη ενδοσκοπική διαδικασία που έχει σχεδιαστεί για την εξέταση των χοληφόρων πόρων, που είναι υπεύθυνοι για την αποστράγγιση της χολής από το ήπαρ, και του παγκρεατικού πόρου, που είναι υπεύθυνος για την παροχέτευση του παγκρέατος. Η διαδικασία αυτή διεξάγεται υπό αναισθησία, διασφαλίζοντας την άνεση και τη συνεργασία του ασθενούς. Το ενδοσκόπιο, ένας εύκαμπτος σωλήνας με κάμερα, εισάγεται μέσω του στόματος, οδηγείται απαλά στο στομάχι και προωθείται περαιτέρω στο δεύτερο τμήμα του δωδεκαδακτύλου, όπου βρίσκονται τα ανοίγματα τόσο του χοληδόχου όσο και του παγκρεατικού πόρου.

Το ERCP εξυπηρετεί έναν διπλό σκοπό, επιτρέποντας τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία διαφόρων καταστάσεων και συμπτωμάτων που αφορούν αυτούς τους ζωτικούς πόρους. Παίζει κρίσιμο ρόλο στην αξιολόγηση και την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως ο ίκτερος, οι μπλοκαρίσματα που προκαλούνται από πέτρες στη χολή, οι καρκίνοι που επηρεάζουν τη χοληδόχο κύστη ή το πάγκρεας και επεισόδια παγκρεατίτιδας.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας ERCP, μπορούν να πραγματοποιηθούν συγκεκριμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση της ευεξίας του ασθενούς. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν σφιγκτηροτομή, η οποία περιλαμβάνει μια μικρή τομή στο άνοιγμα του πόρου για τη διευκόλυνση της καλύτερης πρόσβασης ή αφαίρεσης λίθων, καθώς και βιοψία και κυτταρολογική εξέταση, όπου συλλέγονται δείγματα ιστών και κυττάρων για μικροσκοπική ανάλυση.

Η διάρκεια μιας συνεδρίας ERCP μπορεί να ποικίλλει, αλλά συνήθως υπερβαίνει τα 30 λεπτά, ανάλογα με την πολυπλοκότητα της υπόθεσης. Ενώ το ERCP θεωρείται γενικά μια ασφαλής διαδικασία, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι ενέχει ορισμένους εγγενείς κινδύνους, αν και στατιστικά σπάνιοι. Αυτές οι πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν την ανάπτυξη παγκρεατίτιδας ή φλεγμονής του παγκρέατος, αιμορραγία, διάτρηση του δωδεκαδακτύλου και αντιδράσεις στα αναισθητικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Η προσεκτική εξέταση και η επαγγελματική εξειδίκευση είναι πρωταρχικής σημασίας για την αποτελεσματική διαχείριση και ελαχιστοποίηση αυτών των κινδύνων. 

Χειρουργική θεραπεία με λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή σε λιθιασικη παγκρεατιτιδα:

Στη χειρουργική αν​τιμετώπιση της λιθίασης παγκρεατίτιδας, η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή παίζει σημαντικό ρόλο, ιδιαίτερα όταν οι χολόλιθοι αναγνωρίζονται ως παράγοντας που συμβάλλει στην παγκρεατική παθολογία. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στην αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας, μετριάζοντας τον κίνδυνο υποτροπιάζουσας παγκρεατίτιδας και συναφών επιπλοκών.

Πριν από την έναρξη της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής, είναι απαραίτητη μια σχολαστική προεγχειρητική εκτίμηση. Αυτό περιλαμβάνει μια ενδελεχή ανασκόπηση του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, εξέταση απεικονιστικών μελετών και ανάλυση εργαστηριακών αποτελεσμάτων για να επιβεβαιωθεί η παρουσία χολόλιθων και η πιθανή συσχέτισή τους με παγκρεατίτιδα. Η απόφαση να προχωρήσουμε σε χειρουργική επέμβαση καθοδηγείται από τη σοβαρότητα και την υποτροπή της παγκρεατίτιδας, καθώς και από τη συνολική κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Η προεγχειρητική προετοιμασία περιλαμβάνει τη βελτιστοποίηση της γενικής υγείας του ασθενούς μέσω της κατάλληλης ιατρικής διαχείρισης. Οποιεσδήποτε υποκείμενες παθήσεις που μπορεί να αυξήσουν τον χειρουργικό κίνδυνο αντιμετωπίζονται και παρέχονται στον ασθενή λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία, τους πιθανούς κινδύνους και τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αυτό εξασφαλίζει ενημερωμένη συναίνεση και θέτει τις βάσεις για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στη χειρουργική επέμβαση.

Η ίδια η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιείται μέσω μικρών τομών. Χρησιμοποιώντας κάμερα και εξειδικευμένα όργανα, ο χειρουργός εντοπίζει και ανατέμνει προσεκτικά τον κυστικό πόρο και την αρτηρία πριν αφαιρέσει τη χοληδόχο κύστη. Η προσοχή είναι σημαντική για την αποφυγή τραυματισμού στις γύρω κατασκευές και η διαδικασία διεξάγεται με ακρίβεια για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανές επιπλοκές.

Κατά τη διάρκεια της διεγχειρητικής φάσης, ο χειρουργός αξιολογεί την ανατομία του χοληφόρου δέντρου και του παγκρεατικού πόρου για να διασφαλίσει την απουσία λίθων ή αποφράξεων. Εάν εντοπιστούν πέτρες στον κοινό χοληδόχο πόρο, μπορούν να εξεταστούν ταυτόχρονα πρόσθετα μέτρα όπως η ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP) για την αντιμετώπιση αυτών των λίθων, ενισχύοντας τη συνολική αποτελεσματικότητα της διαδικασίας.

Μετεγχειρητικά, ο ασθενής παρακολουθείται στενά για την ανάρρωση από το χειρουργείο και την υποχώρηση των συμπτωμάτων. Η συνεχής αξιολόγηση της παγκρεατικής λειτουργίας και η προσεκτική παρακολούθηση για σημεία υποτροπιάζουσας παγκρεατίτιδας είναι επιβεβλημένη κατά τη μετεγχειρητική περίοδο. Η μακροχρόνια παρακολούθηση είναι κρίσιμη για την αξιολόγηση της συνολικής υγείας, την επιβεβαίωση της υποχώρησης των συμπτωμάτων και την παρακολούθηση πιθανών επιπλοκών.

Η συνεργασία με γαστρεντερολόγους και άλλους ειδικούς είναι συχνά αναπόσπαστο στοιχείο για τη διασφάλιση μιας διεπιστημονικής προσέγγισης στη διαχείριση της λιθίασης παγκρεατίτιδας. Αυτή η προσπάθεια διασφαλίζει ότι ο ασθενής λαμβάνει ολοκληρωμένη φροντίδα, αντιμετωπίζοντας τόσο τις χειρουργικές όσο και τις ευρύτερες ιατρικές πτυχές της κατάστασής του.

Συμπερασματικά, η χειρουργική αντιμετώπιση της λιθίασης παγκρεατίτιδας μέσω λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής περιλαμβάνει μια σχολαστική και εξατομικευμένη προσέγγιση. Από την προεγχειρητική αξιολόγηση έως τη μετεγχειρητική παρακολούθηση, η εστίαση είναι στην αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας και στη βελτιστοποίηση της συνολικής υγείας του ασθενούς. 

Αντιμέτωπιση των ψευδοκύστεων: 

Οι παγκρεατικές ψευδοκύστεις αναφέρονται στη συσσώρευση παγκρεατικού υγρού μέσα σε μια καλά καθορισμένη δομή που μοιάζει με σάκο στο πάγκρεας. Αυτές οι ψευδοκύστεις, καλοήθης φύσης, αποτελούν περίπου το 75% των μαζών του παγκρέατος. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, προκύπτουν ως επιπλοκές λιθογενούς παγκρεατίτιδας ή παγκρεατικών προβλημάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ και σπανιότερα λόγω κοιλιακού τραύματος ή απελευθέρωσης παγκρεατικών ενζύμων.

Τυπικά ασυμπτωματικές, οι παγκρεατικές ψευδοκύστεις μπορεί να εκδηλωθούν με κοιλιακό άλγος, απώλεια βάρους, ίκτερο και αναγνώριση ψηλαφητής μάζας στην επιγαστρική περιοχή κατά την εξέταση από χειρουργό. Περίπου το 40% των ψευδοκύστεων υποχωρούν αυθόρμητα, ενώ άλλες μπορεί να αναπτυχθούν και να οδηγήσουν σε επιπλοκές. Η παρακολούθηση μέσω απεικονιστικών εξετάσεων, όπως η αξονική τομογραφία (CT) και η μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (MRCP), είναι συνήθης για ψευδοκύστεις μεγέθους μικρότερης από 5 cm.

Η χειρουργική επέμβαση καθίσταται απαραίτητη όταν εμφανίζονται συμπτώματα, η ψευδοκύστη μεγεθύνεται ή εμφανίζονται επιπλοκές. Οι επιπλοκές που απαιτούν άμεση χειρουργική φροντίδα περιλαμβάνουν λοίμωξη (αιμάτωση), ρήξη, αιμορραγία και αποφρακτικό ίκτερο.

Έμπειροι γενικοί χειρουργοί, όπως ο Δρ Ιωαννίδης Ορέστης, πραγματοποιούν τη χειρουργική θεραπεία των ψευδοκύστεων του παγκρέατος. Ανάλογα με τη θέση της κύστης, ο χειρουργός δημιουργεί μια σύνδεση με ένα γειτονικό όργανο για να διευκολύνει την παροχέτευση και να μετριάσει τον κίνδυνο ρήξης. Χρησιμοποιούνται επεμβάσεις όπως κυστεογαστροστομία (σύνδεση με το στομάχι), κυστεοεντεροστομία (σύνδεση με το λεπτό έντερο) ή κυστεοδωδεκαδακτυλοστομία (σύνδεση με το δωδεκαδάκτυλο, ειδικά εάν βρίσκεται στην κεφαλή του παγκρέατος).

Ο Δρ. Ιωαννίδης Ορέστης ειδικεύεται στη λαπαροσκοπική θεραπεία των ψευδοκύστεων του παγκρέατος, προσφέροντας μια εναλλακτική λύση στην παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική. Η εκτεταμένη εμπειρία του σε παρόμοιες περιπτώσεις είχε ως αποτέλεσμα εξαιρετικά μετεγχειρητικά αποτελέσματα για τους ασθενείς. Εάν αντιμετωπίζετε προβλήματα που σχετίζονται με τις παγκρεατικές ψευδοκύστεις, η διαβούλευση με έναν εξειδικευμένο χειρουργό όπως ο Δρ. Ιωαννίδης Ορέστης μπορεί να σας προσφέρει την εξατομικευμένη φροντίδα και την τεχνογνωσία που χρειάζεστε για αποτελεσματική θεραπεία.

Χρόνια παγκρεατίτιδα 

Τι είναι η χρόνια παγκρεατίτιδα; 

Η χρόνια παγκρεατίτιδα είναι μια επίμονη φλεγμονώδης κατάσταση που επηρεάζει το πάγκρεας, που χαρακτηρίζεται από την απουσία επούλωσης και την εξέλιξη της βλάβης με την πάροδο του χρόνου. Όπως και η οξεία αντίστοιχή της, η χρόνια παγκρεατίτιδα εμφανίζεται όταν τα πεπτικά ένζυμα στο σώμα εξαπολύουν επίθεση στο πάγκρεας και στους γειτονικούς ιστούς, με αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενα επεισόδια πόνου. Αυτή η χρόνια φλεγμονή ριζώνει συχνά σε άτομα ηλικίας μεταξύ 30 και 40 ετών.
Η κύρια αιτία πίσω από τη χρόνια παγκρεατίτιδα αποδίδεται συχνά στην παρατεταμένη και υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Σημαντικό είναι ότι η χρόνια μορφή παγκρεατίτιδας μπορεί να εξελιχθεί από μια οξεία παγκρεατική προσβολή που προκαλεί βλάβη στον παγκρεατικό πόρο. Αυτός ο αρχικός τραυματισμός στον πόρο πυροδοτεί μια φλεγμονώδη απόκριση στο πάγκρεας, θέτοντας το υπόβαθρο για μια σειρά ανεπιθύμητων ενεργειών. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η συνεχιζόμενη φλεγμονή ενθαρρύνει την ανάπτυξη ουλώδους ιστού, μια διαδικασία που διαβρώνει προοδευτικά την ακεραιότητα και τη λειτουργικότητα του παγκρέατος. 

Άλλες αιτίες χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι: 

  • κληρονομικές διαταραχές του παγκρέατος
  • κυστική ίνωση – η πιο κοινή κληρονομική διαταραχή που οδηγεί σε χρόνια παγκρεατίτιδα
  • υπερασβεστιαιμία – υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα
  • υπερλιπιδαιμία ή υπερτριγλυκεριδαιμία – υψηλά επίπεδα λιπιδίων στο αίμα
  • ορισμένα φάρμακα
  • ορισμένες αυτοάνοσες συνθήκες

Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η κληρονομική παγκρεατίτιδα, η οποία μπορεί να επηρεάσει άτομα κάτω των 30 ετών και μπορεί να παραμείνει αδιάγνωστη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αρχικά, οι ασθενείς μπορεί να αντιμετωπίσουν επεισόδια κοιλιακού πόνου και παρατεταμένα επεισόδια διάρροιας. Εάν αφεθούν χωρίς επίβλεψη, αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εξελιχθούν σε χρόνια παγκρεατίτιδα.  

Ποια είναι τα συμπτώματα της χρόνιας παγκρεατίτιδας;

Η χρόνια παγκρεατίτιδα εκδηλώνεται συχνά με επίμονη ενόχληση στην άνω κοιλιακή χώρα, αν και ορισμένα άτομα μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικά. Αυτή η ενόχληση μπορεί να εξαπλωθεί στην πλάτη και να ενταθεί μετά τα γεύματα, τελικά να γίνει σταθερή και βαθιά εξουθενωτική. Είναι ενδιαφέρον ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κοιλιακός πόνος μπορεί πραγματικά να υποχωρήσει καθώς η κατάσταση εξελίσσεται. Αυτή η επίδραση θεωρείται ότι συμβαίνει επειδή το πάγκρεας χάνει την ικανότητά του να παράγει πεπτικά ένζυμα με την πάροδο του χρόνου.

Πρόσθετα συμπτώματα της χρόνιας παγκρεατίτιδας περιλαμβάνουν ναυτία της κίνησης, έμετο, ακούσια απώλεια βάρους, διάρροια και λίπανση κοπράνων. Η απώλεια βάρους που παρατηρείται σε αυτά τα άτομα συνήθως συμβαίνει παρά τη διατήρηση μιας φυσιολογικής όρεξης και διατροφικών συνηθειών. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να οφείλεται στην ανεπαρκή έκκριση των παγκρεατικών ενζύμων που είναι απαραίτητα για τη σωστή πέψη των τροφών, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Κατά συνέπεια, ο υποσιτισμός προκύπτει λόγω της απέκκρισης λίπους στα κόπρανα.

Ποια είναι η διάγνωση για την ​χρόνια παγκρεατίτιδα; 

Η χρόνια παγκρεατίτιδα μπορεί συχνά να εκληφθεί εσφαλμένα με οξεία παγκρεατίτιδα λόγω των παρόμοιων συμπτωμάτων της. Όπως και στην περίπτωση της οξείας παγκρεατίτιδας, ο γιατρός διενεργεί πλήρες ιατρικό ιστορικό και φυσική εξέταση. Χρησιμοποιούνται εξετάσεις αίματος για να προσδιοριστεί εάν το πάγκρεας εξακολουθεί να παράγει επαρκή ποσότητα πεπτικών ενζύμων. Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι μερικές φορές αυτά τα επίπεδα ενζύμων μπορεί να φαίνονται φυσιολογικά ακόμη και όταν ένα άτομο πάσχει από χρόνια παγκρεατίτιδα.

Στα τελευταία στάδια της παγκρεατίτιδας, όταν γίνονται εμφανή ζητήματα όπως η δυσαπορρόφηση και ο διαβήτης, οι γιατροί μπορεί να συστήσουν μια σειρά εξετάσεων, συμπεριλαμβανομένων αναλύσεων αίματος, ούρων και κοπράνων, τόσο για τη διάγνωση της χρόνιας παγκρεατίτιδας όσο και για την παρακολούθηση της εξέλιξής της. Επιπλέον, για να τεθεί μια οριστική διάγνωση, ο γιατρός μπορεί να επιλέξει μια ακτινογραφία κοιλίας και μπορεί να πραγματοποιήσει μία ή περισσότερες από τις εξετάσεις που συνήθως χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της οξείας παγκρεατίτιδας, όπως υπερηχογράφημα κοιλίας, αξονική τομογραφία και άλλες.

Ποια είναι η θεραπεία για την ​χρόνια παγκρεατίτιδα; 

Στη χρόνια παγκρεατίτιδα, η θεραπεία είναι πιο δύσκολη και μακροχρόνια. Ανάλογα με τη βαρύτητα της μπορεί να περιλαμβάνει:

  1. Ινσουλινοθεραπεία για τη διαχείριση του διαβήτη που προκύπτει από δυσλειτουργία του παγκρέατος.
  2. Φάρμακα για την ανακούφιση του πόνου (αναλγητικά) για την ανακούφιση της ενόχλησης.
  3. Παγκρεατικά ένζυμα που βοηθούν στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμα.
  4. Χειρουργικές επεμβάσεις σχεδιασμένες είτε να διευκολύνουν την παροχέτευση των παγκρεατικών υγρών είτε να ανακουφίσουν τον πόνο.
  5. Ολική παγκρεατεκτομή, που θεωρείται στις πιο σοβαρές περιπτώσεις.

Χειρουργικές προσεγγίσεις: 

Μερική ή πλήρης παγκρεατεκτομή 

Σε περιπτώσεις όπου υπάρχει απόφραξη, η χειρουργική επέμβαση θα μπορούσε να είναι μια συνιστώμενη μέθοδος θεραπείας. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μέρος ή όλο το πάγκρεας μπορεί να αφαιρεθεί.

Μεταμόσχευση αυτόλογων κυττάρων μετά από ολική παγκρεατεκτομή 

Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την απομόνωση των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη από το πάγκρεας και τη μετατροπή τους σε διάλυμα. Στη συνέχεια, αυτό το διάλυμα εισάγεται στο ήπαρ του ασθενούς μέσω της ηπατικής φλέβας. Η χρόνια φλεγμονή από την επαναλαμβανόμενη παγκρεατίτιδα οδηγεί σε ουλές και απόφραξη στους παγκρεατικούς πόρους, με αποτέλεσμα επίμονο, συχνά δύσκολο για τη θεραπεία πόνο. Επιπλέον, αυτή η κατάσταση μπορεί να βλάψει τη λειτουργία των πεπτικών ενζύμων, οδηγώντας σε δυσαπορρόφηση.

Ενώ η πλήρης αφαίρεση του παγκρέατος μπορεί να ανακουφίσει σημαντικά τον πόνο, προκαλεί επίσης σοβαρό διαβήτη επειδή το σώμα δεν έχει πλέον τα παγκρεατικά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη. Μετά την αφαίρεση του παγκρέατος, οι ασθενείς εξαρτώνται πλήρως από εξωτερικές πηγές ινσουλίνης, καθιστώντας τη διαχείριση του σακχάρου στο αίμα εξαιρετικά περίπλοκη και δύσκολη.

Ο Δρ.Ιωαννίδης Ορέστης, έμπειρος Γενικός Χειρουργός με εξειδίκευση στη Λαπαροσκοπική Χειρουργική, είναι διαθέσιμος για να σας προσφέρει μια εξατομικευμένη διάγνωση και να διαμορφώσει μια κατάλληλη θεραπευτική στρατηγική για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων αναγκών σας. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε και να προγραμματίσετε τη διαβούλευση σας. 

ΚΛΕΙΣΤΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ONLINE

Κλείστε το ​ραντεβού σας εύκολα και γρήγορα!

προγραμματισμοσ ραντεβου